همه چیز از محب شروع شد .محب موسسه ای است غیر انتفاعی که از دل مردم و برای مردم برخاست و هدف آن چیزی  نبود جز خدمت به مردم ،خدمت به همه مردم ،خدمت به همه قشرهای مردم.موسسه محب در سال 1383تحولی در خدمت بیمارستانی در ایران ایجاد کرد؛این تحول چیزی  نیست جز حقیقت انکار ناپذیر یک مادر خمیده و یک فرزند؛مادری که بیمارستان هاشمی نژاد بود و فرزندی که بیمارستان محب مهر این اولین باری بود که مادر تولد فرزندش را رقم زد تا فرزندش دوباره برای او رقم بزند.موسسه محب ،بیمارستان محب مهر را در زمین متعلق به هاشمی نژاد با مدیریتی مستقل و ساختاری مجزا ساخت تا از درآمد آن ،بیمارستان فرسوده و قدیمی هاشمی نژاد را بازسازی کند ،به اوج برساند و الگو کند ؛الگویی که باید دوباره از آن ساخت و تکرارش کرد که این تکرار یک وظیفه است نه هدف.و محب دوباره این الگو را ساخت ،به نام بیمارستان محب کوثر .بیمارستان محب کوثر در زمین بیمارستان حضرت فاطمه ایجاد شد تا همان نقشی را برای آن ایفا کند که محب مهر برای مادرش هاشمی نژاد کرد.هنوز ساخت بیمارستان به اتمام نرسیده بود که وزارت بهداشت،درمان و آموزش  پزشکی و دانشگاه علوم پزشکی ایران تصمیم گرفتند برای این مادر و فرزند،پدری کنند.پس پیشنهاد دادند که دو بیمارستان به مدت 12سال با مدیریت موسسه محب تحت  یک نام مشارکت کنند.پیشنهادی که در تاریخ سلامت ایران بی سابقه بود ؛انتقال مدیریت یک بیمارستان دولتی به یک بیمارستان خصوصی.این فرصتی بود برای تزریق شیوه مدیریت متفاوت و موفقیت آمیز به محب به بدنه یک بیمارستان دولتی که بتواند پس از 12سال ،دیگر به دولت وابسته نباشد و خود برای خود درآمد بیافریند .پس موسسه محب پذیرفت و قراداد ادغام مدیریت دو بیمارستان حضرت فاطمه (س) و محب کوثر در 15شهریور 1393امضا شد .این بار فرزندی متولد شد که هم فرزند بود و هم مادر ،به نام بیمارستان محب حضرت فاطمه .شروع ادغام مدیریتی دو بیمارستان و تولد واقعی بیمارستان محب حضرت فاطمه (س) از اول دی ماه 1393بود؛بدین صورت که بیماران دولتی همچنان در بخش  دولتی و بیماران خصوصی همچنان در بخش خصوصی بستری می شدند ،اما کلیه زیر ساخت های دو بیمارستان شامل منابع انسانی ،مالی و بیمه گری،اورژانس،پرستاری ،تجهیزات پزشکی،مدارک پزشکی ،آزمایشگاه ،تغذیه،بهداشت محیط و فناوری اطلاعات با یکدیگر یکی شدند.یکی نه به معنای همدل ،زیرا که تفاوتاست میان تفکر بخش خصوصی و تفکر بخش دولتی .اما این تفاوت با همکاری هر دوبخش رفته رفته از بین رفت و بیمارستان به ثبات رسید ؛آن ها که ماندند همدل شدند و آنها که صبر نداشتند رفتند.اما وزارت بهداشت و دانشگاه ایران نتوانستند حق فرزند خود را طبق قانون بگیرند ؛بیمارستان با ماهیت ترکیبی آموزشی و خصوصی جایگاه قانونی نداشت ،نه پروانه داشت و نه بیمه ها تکلیفشانبا آن معلوم بود.آنها که صبر نداشتند نیز تنها اعتراض کردند.این گونه شد که دو بیمارستان مجدداً در دی ماه 1394از یکدیگر تفکیک شدند؛با این تفاوت که دیگر حتی مادر و فرزند نیز نبودند،فرصتی برای مشارکت باقی نماند و آن همه زحمت و تلاش بی وقفه بر باد رفت.

از آن جا که همه داستان ها قرار نیست پایانی غم انگیز داشته باشند،داستان محب کوثر نیز تمام نشد .ما دوباره آمدیم  خاکسترها را جمع کردیم تا آتشی دوباره بیافروزیم ،آمدیم و درس های آموخته شده را ثبت کردیم تا فرزندانی جدید بیافرینیم .بیمارستان محب کوثر در ادغام مدیریتی با بیمارستان حضرت فاطمه (س)به شکست خورد امام تمام نشد .اساساً ساخته شذن بیمارستان محب کوثر در عرض دوسال با امکانات موجود موسسه و براساس وام های بانکی ،خود یک موفقیت است .بیمارستان محب کوثر در ادغام شکست خورد اما امروز بسیار قدرتمندتر و خوش نام تر همچنان در حوزه خدمات بیمارستانی فعالیت می کند همان طور که بیمارستان دولتی حضرت فاطمه نیز به واسط این ادغام رشد کرد.

زمان گذرا است و روایت ما تنها  بخشی از داستان زندگی بیمارستان محب کوثر از لحظه تولد تا حال را ثبت کرده است .امیدواریم ادامه این داستان سرشار از خیر و برکت برای کارکنان و بیماران آن باشد.